Wie het sociaaleconomisch nieuws volgt wordt er dagelijks mee geconfronteerd. De aanwezigheid van ZZP’ers op de arbeidsmarkt. Zelfstandigen Zonder Personeel. Helaas gaat het in die berichtgeving vooral om wet- en regelgeving. De zelfstandigenaftrek die ZZP’ers genieten. Of de sociale zekerheid en pensioenvoorziening die zij ontberen. Voer voor politici die er overigens al vele jarenlang niét in slagen om oplossingen te vinden voor al dan niet bestaande problemen...

Voor bedrijven is veel belangrijker dat ZZP’ers flexibel zijn en vaak vanuit een zelfstandige, ondernemende instelling werken. Eigenschappen die bedrijven hard nodig hebben om zich staande te houden op de snel veranderende (wereld)markten. Daarom zien we ZZP’ers in veel sectoren hun intrede doen. Dat is goed. Maar nog beter is het als flexibiliteit en een zelfstandige, ondernemende instelling voor álle medewerkers gelden. Dat is zeker mogelijk. Flexibiliteit, zelfstandigheid en ondernemerschap, maar ook enthousiasme, creativiteit en vitaliteit zijn natuurlijk niet voorbehouden aan ZZP’ers.

Werkgevers doen er goed aan, anders dan in hun financiële administratie, geen onderscheid te maken tussen ZZP’ers en medewerkers met een dienstverband. Door hen, ongeacht de contractvorm, te benaderen als modern werkenden. Van een modern werkende wordt de flexibiliteit en zelfstandigheid gevraagd die bedrijven nodig hebben. Maar hen zal ook flexibiliteit en zelfstandigheid geboden moeten worden. Flexibiliteit om werk en privé duurzaam te kunnen combineren. Zelfstandigheid om zelf beslissingen te kunnen nemen over de wijze waarop werkzaamheden worden verricht.

Een medaille met twee kanten dus. Maar bedrijven en hun medewerkers die erin slagen zullen ervaren dat het - in de taal van de Olympische Spelen - een gouden medaille is.