Blog: Moet het nog sneller?

Eind januari las ik een artikel over een ongekend snelle groei potanthurium in demokas fossielvrije teelt bij Wageningen University & Research in Bleiswijk. Maar liefst 5-6 weken versnelling blijkt mogelijk door de inzet van een speciaal gebruikt spectrum LED licht. Daags ervoor had ik een documentaire gezien over de pluimveesector (kippen) in Thailand. Een kuikentje van 50 gram groeit in 6 weken uit tot een volwassen kip van 2 kg. Normale (natuurlijke) tijd van een kuikentje naar een volwassen kip bedraagt zo'n 20-25 weken.

Het zijn momenten waarop je jezelf afvraagt waar het in de wereld naartoe gaat. Begrijpen doe ik het allemaal wel, de wereldbevolking neemt in ongekende snelheid toe en vraagt meer en meer, uiteraard als eerste voedsel maar daarnaast ook een prachtproducten als onze Nederlands geteelde potanthurium. Worden we nu gedwongen om sneller en meer te produceren of dwingen we onszelf om de oorspronkelijke natuurlijke groei te versnellen? Heel eerlijk gezegd ben ik blij dat ik heden ten dage een mens ben en ze binnen de mensheid nog geen versnellingsstrategieën hebben toegepast. Daarvoor vind ik het leven veel te interessant.

Toch lijkt het dat, als je ouder wordt, de tijd in een enorm rap tempo aan ons voorbij gaat. Uiteraard lijkt het zo want ik kan me niet voorstellen dat de seconden sneller zijn gaan lopen of de aarde sneller is gaan ronddraaien als toen ik 18 was. Ik weet wel dat ik een veel voller programma heb in mijn huidige leven tegenover dat van een jaar of 35 geleden. Een agenda is een fantastisch hulpmiddel om mijn memorie te ondersteunen en mijn hoofd wat minder gevuld te doen lijken maar anderzijds zie ik nu al data ingevuld zijn over ruim een half jaar. Het is februari en voor september zijn al 3 dagen ingevuld. Gelukkig heeft nog niemand gevraagd wat ik rond kerst of oud- en nieuw ga doen.

Vanuit mijn verleden naar het heden heb ik het proces van de huidige lijkende versnelling op een leefbare manier mogen meemaken en kan er redelijk tot goed mee omgaan. Ze noemen je tegenwoordig dan stressbestendig. Ook zo'n prachtig modern woord dat je in vrijwel iedere vacature tegenkomt. Wanneer je vandaag de dag jong bent krijg je toch heel wat meer voor de kiezen dan toen ik jong was. Het maatschappelijke systeem zit zo anders in elkaar. Jongeren moeten tegenwoordig zoveel meer en zo snel kiezen en beslissen. Naast hun dagelijkse activiteiten op YouTube, Instagram, games, huishoudelijke taken, (ik zet ze er toch maar even bij voor de ouders), sport, bijbaantjes, etc. wordt er vanaf de tienerleeftijd, wanneer de hersenen nog lang niet volgroeid zijn, verwacht dat ze vele keuzes kunnen maken en beslissingen kunnen nemen. Maakt u altijd de juiste keuzes, beslist u altijd het juiste en… wat zijn de (mogelijk gemanipuleerde) gevolgen? Of je jong of oud bent, kiezen is en blijft voor de meesten altijd lastig en hoe sneller het leven lijkt te gaan door de overvolle agenda's hoe moeilijker dit blijkt te zijn.

We horen tegenwoordig erg veel over "burn-out" bij jonge mensen. Het zegt mij persoonlijk meer dan genoeg. Klopt dit snelle maatschappelijke systeem nog wel? Zouden we niet met elkaar een heel klein standje terugschakelen zodat we juist deze belangrijke groep "schijnbaar stressgevoelige" jongelingen binnen onze sector kunnen behouden en van hun talenten gebruik kunnen blijven maken. Er is misschien iets meer tijd en aandacht nodig en tja, dat kan ten koste van de snelheid gaan waarmee onze dagelijkse werkzaamheden dienen te worden gedaan. Iets minder snel levert dan waarschijnlijk toch meer winst op!

Bron: Ronald Kloppenburg